แมกซ์ ไทเลอร์ (อังกฤษ: Max Theiler; 30 มกราคม ค.ศ. 1899 – 11 สิงหาคม ค.ศ. 1972) เป็นนักวิทยาไวรัสชาวแอฟริกาใต้/อเมริกัน เกิดที่กรุงพริทอเรีย สาธารณรัฐแอฟริกาใต้ (ประเทศแอฟริกาใต้ในปัจจุบัน) เป็นบุตรของเอมม่า เจกก์และเซอร์อาร์โนลด์ ไทเลอร์ นักวิทยาแบคทีเรียและสัตวแพทย์ เรียนจบจากโรงเรียนแพทย์ มหาวิทยาลัยเคปทาวน์ในปี ค.ศ. 1918 ก่อนจะเดินทางไปเรียนต่อที่โรงเรียนแพทย์ โรงพยาบาลเซนต์โทมัส, ราชวิทยาลัยแห่งลอนดอนและโรงเรียนลอนดอนเพื่อสุขศาสตร์และเวชศาสตร์เขตร้อนที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ[1] ในปี ค.ศ. 1922 ไทเลอร์ทำงานที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดในเมืองเคมบริดจ์ ประเทศสหรัฐอเมริกา และเป็นผู้ช่วยของแอนดรูว์ เซลลาดส์ ไทเลอร์และเซลลาดส์ได้พิสูจน์ว่าไข้เหลืองเกิดจากการติดเชื้อไวรัส ไม่ใช่เชื้อแบคทีเรีย[2] ต่อมาในปี ค.ศ. 1930 ไทเลอร์ย้ายไปทำงานที่สถาบันร็อกเกอะเฟลเลอร์ในนครนิวยอร์ก ไทเลอร์และเพื่อนร่วมงาน ฮิว สมิธได้ร่วมกันพัฒนาวัคซีนรักษาไข้เหลืองจนสำเร็จในปี ค.ศ. 1937 จากผลงานนี้ทำให้ไทเลอร์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ในปี ค.ศ. 1951[3] เป็นบุคคลได้รับรางวัลโนเบลคนแรกที่เกิดในทวีปแอฟริกา ต่อมาในปี ค.ศ. 1964 ไทเลอร์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านระบาดวิทยาและสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยเยล ก่อนจะเกษียณตัวเองในปี ค.ศ. 1967[4]ไทเลอร์แต่งงานกับลิเลียน เกรแฮม ในปี ค.ศ. 1928 มีบุตรสาวด้วยกัน 1 คน[5] ไทเลอร์เสียชีวิตที่เมืองนิวเฮเวนในปี ค.ศ. 1972